Σήμερα μου ήρθε να ξαναγράψω. Σχεδόν ένα χρόνο μετά θυμήθηκες? θα μου πείτε. Έτσι πάει, γράφεις όταν σου έρχεται. Μου ήρθε να ξαναγράψω λοιπόν και ξεκίνησα να καταγράφω τα πάνδεινα που μας έχουν βρει σαν πολίτες αυτού του κράτους τους τελευταίους μήνες. Σε δέκα λεπτά μου είχα υπενθυμίσει γιατί φοβόμαστε όταν προσπαθούμε να κοιτάξουμε το μέλλον στα μάτια, γιατί διπλοσκεφτόμαστε να κάνουμε πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, γιατί βρίσκουμε τον εαυτό μας εγκλωβισμένο. Δεν έχει νόημα να κάνω μια τέτοια καταγραφή. Όλοι τα βιώνουμε και όλοι τα ξέρουμε.
Το πώς θα ξεφύγουμε δεν μπορώ να το απαντήσω, όπως δεν μπορούν και οι περισσότεροι. Αυτό που μπορώ όμως να πω είναι το τι κάνω για να περνάω τις μέρες μου λίιιιγο πιο ευχάριστα.
